Πήγα, λοιπόν, σα τον μαλάκα κι έσκασα τα δύο μου ωραία ευρώ, στην "Καθημερινή" αθλιότητα του Καθωσπρεπισμού και της Παράδοσης, για χάρη και μόνο της ευγενούς ετούτης συμμετοχής του Τεύκρου Μιχαηλίδη. Σα να μην έφτανε αυτό (δυο φορές μαλάκας!), όχι μόνο δε διάβασα το άρθρο την Κυριακή, αλλά διαπιστώνω σήμερα, Δευτεριάτικα, ότι την υστεραία τα άρθρα διανέμονται στο ιντερνέδιο εντελώς ΤΣΑΜΠΑ! Και τράβαγα τις τρίχες μου! Κι έτσι μου 'φαγε η Καθημερινή τα δύο ευρουλάκια, γαμώ το κέρατό της!! Ήμαρτον!! Χτυπώ το κεφάλι μου, αλλά δεν είναι κανείς μέσα, να μ' ανοίξει!!
Όσον αφορά στο άρθρο είναι ΟΚ, αξιοπρεπές. Όχι κάτι το ιδιαίτερο, παρ' όλα αυτά. Χαλαρό και κούλ. Ίσως περίμενα κάτι περισσότερο. Έχω διαβάσει πολύ πιο δυνατά κείμενα από τον ίδιο τον Τεύκρο. Κι ωστόσο, κάποια δύναμη φυσικά υπάρχει. Ετούτη, όμως η τελευταία, δεν πηγάζει τόσο από το τι διαβάζουμε, αλλά από το ποιος το λέει. Χάρη στο σεβασμό, που εμπνέει οποιοσδήποτε άνθρωπος έχει φάει τα χρόνια του στην εκπαίδευση και στα θρανία, τα λόγια αποκτούν άλλη διάσταση κι άλλη βαρύτητα. Τα κλωθογυρίζεις δύο, μη σου πω και τρεις φορές, προτού πιάσεις να ράβεις λιβανωτούς ή πιάσεις να τα ξηλώνεις.
Κι αφού, τελοσπάντο, το άρθρο φτάνει στον επίλογο και λες όλα καλά, ξάφνου... ωχ ωχ ωχ... δε βλέπω καλά... ΤΙ 'Ν' ΤΟΥΤΟ ΘΕΕ ΜΟΥ!!!;;; ΤΙ 'Ν' ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΚΟ, ΠΟΥ ΜΑΣ ΒΡΗΚΕ!!!;;; Μήνα δε διάβασα καλά, μήνα στραβοκατάπια;; Ρε συ δε μπορεί, κάποιος θα μου κάνει πλάκα!! Τρελά τυριά, βετζετέριαν κι ένα μπυροπότηρο απ' την Τσεχία. Παραθέτω τον επίλογο, αυτούσιο...
"...ύστερα από τον εγκάρδιο χαιρετισμό που δεχόμαστε από τον υπεύθυνο του εστιατορίου [ ... ] , που ειδικεύεται στην τσεχική κουζίνα. Υπό την καθοδήγηση του κ. Μιχαηλίδη, επιλέξαμε ένα «τρελό τυρί» (παναρισμένο τυρί edam με ταταρέζικη σάλτσα), ένα «βετζετέριαν» (μπρόκολο, σπανάκι, μανιτάρια με σος τυριών), μία «κάπσα» (χοιρινή μπριζόλα σχάρας γεμιστή με τυρί, ζαμπόν και μανιτάρια) και ένα σνίτσελ. Πήρε ένα ποτήρι τσεχικής μαύρης μπίρας. Το σέρβις ήταν υποδειγματικό και ο λογαριασμός 44,60 ευρώ."
Δε μπορεί λέω, κοροϊδεύομαστε! Από τη μία υψηλές έννοιες, πολιτισμοί, παιδείες, νοιάξιμο κι από την άλλη "χοιρινή μπριζόλα σχάρας γεμιστή με τυρί, ζαμπόν και μανιτάρια". Για οποιοδήποτε άλλο άρθρο δεκτό, δεν πα' να πουλάτε κομπινεζόν... αλλά δε μπορεί αυτό... ΑΥΤΟ το άρθρο να κλείνει με ΑΥΤΟΝ τον τρόπο!! Παιδιά, μάλλον είμαι εξωγήινος και δεν τα χωνεύω εύκολα, ετούτα τα φύκια, του πλανήτη σας. Άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε. -- Καλησπέρα σας, ο κύριος Μιχαηλίδης; Άμα γουστάρετε, περάστε από την Καθημερινή, λέμε να συζητήσουμε για την Παιδεία, αλλά στον πούτσο μας κιόλας, οδοντογλυφίδες μην ξεχάσετε να φέρετε. Ψιτ, μικρέ! πιάσε μια Παιδεία σαλάτα ακόμα. Ω! Μα κι αυτά τα παντσετάκια Πανελληνίων, θεσπέσια! Έτσι είμαστε εμείς στην Καθημερινή, δεν τα μασάμε τα λόγια μας!
Πολύ αργότερα αντιλήφθηκα, βέβαια, πως πρόκειται για στήλη επί τούτου, δηλαδή για μασαμπούκες. Πρόκειται για την εκλεπτυσμένη στήλη "Γεύμα με την Κ", όπου προφανώς έχουν συντελεστεί κι άλλα, παρόμοια εγκλήματα, κατ' επανάληψη. Σιχαίνομαι να μπω καν στον κόπο να το διασταυρώσω. Κάτι σαν το Πλατωνικό Συμπόσιο, επί του ελαφρολαϊκότερου, λοιπόν. Αλλά μιας κι ο Πλάτωνας την πούλεψε, εδώ και κάτι χιλιετίες, μας απόμεινε τουλάχιστον το συμπόσιο. Αλλά φταίω κι εγώ! Ναι, ναι, φταίω! Γιατί δεν ήμουν από την αρχή υποψιασμένος. Γιατί το μυαλό μου δεν έφτανε τόσο χαμηλά. Είναι που έχω και τα λουμπάγκα μου, είναι κι εκείνο το ατύχημα στις ντουζιέρες του Λόχου, δε μπορώ να σκύψω, ως εκεί χάμου. Και λέω, να, τώρα μάλιστα! Όλα τα κομμάτια του παζλ μπήκανε πια στη θέση τους κι η καλειδοσκοπική εικόνα ξεκαθάρισε : απόμειναν πλέον διαυγή κι απροκάλυπτα, η παρθένα υστεροβουλία και το στομάχι, ως υψηλά ιδανικά. Τα ιδανικά του πολιτισμού των αστών.
Και τώρα, που το λύσαμε το κυπριακό της Παιδείας, ποιος παίρνει σειρά για το δωδεκαδάκτυλο; η Υγεία; η Φτώχεια; οι Μετανάστες; η Ανθρώπινη Αξιοπρέπεια; -- Αγαπητέ, σκέφτομαι να ξεκινήσω με νεκρό άστεγο στο Κέντρο. Θα μου προτείνατε Λευκόξηρο Ντον Πουτσολιόν του '82 ή Κόκκινο ημίγλυκο από τα Κτήματα Ψωλοβασίλη; -- Προσφυγικό σνίτσελ, πνιγμένο σε σάλτσα Αιγαίου!! Tres bien, tres bien, Monsieurs! Εξαιρετική επιλογή, είστε δυο τζέντλεμεν!
Αναγούλα; Ναυτία; Εμετός; Ξέρασμα; Κόπρανα; Διάρροια;
 |
| Πάσα ομοιότητα ή μομφή προς υπαρκτά πρόσωπα, είναι παντελώς συμπτωματική. Καθένας είναι υπεύθυνος για τους συνειρμούς του. |
Ακόμα κι αν εξαιρέσεις το σαρκασμό και την υπερβολή μου (υπερβολή;), το φινάλε είναι παντελώς άκομψο, ακόμα κι απο στοιχειώδη δεοντολογία. Είναι το απόλυτο φάλτσο, ο εκτροχιασμός του ύστατου βάγωνος, όσπερ παρασύρει σύμπασα την αμαξοστοιχία στον όλεθρο. Ηθικό δίδαγμα; Δεν πειράζει αν τριγύρω γίνεται της πουτάνας και χάνεται κοσμάκης, σημασία έχει στο τέλος να σκουπίζεσαι μ' ένα χοιρινό παΐδι και να αφήνεις καλό μπουρμπουάρ στο καλοντυμένο δουλάκι.
Κι επιπλέον, εντάξει, λίγο σεβασμό στις χιλιάδες των παιδιών, που δεν έχουν δεύτερο βρακί να φορέσουν. Λίγο σεβασμό στα αμέτρητα παιδιά, που τρώνε δήθεν σε φίλους, γιατί στο σπίτι δεν υπάρχει κολυμπηθρόξυλο. Λίγο σεβασμό στα παιδιά, που 44,60 ευρώ, τα βλέπουν μια φορά, τη μέρα που θα πουν τα κάλαντα ή περνούν δυο μήνες, το χαρτζιλίκι τους για το σχολείο. Λίγο σεβασμό στα παιδιά, που οι γονείς τους δεν πίνουν μαύρη τσέχικη μπύρα, αλλά κάνουν το σκατό τους παξιμάδι και το παξιμάδι σκατό και δώσ' του ανακύκλωση. Λίγο σεβασμό στα παιδιά, που δεν έχουν λεφτά για ιδιωτικό σχολείο και το μέλλον γι' αυτά δεν είναι απλά αβέβαιο, είναι ανύπαρκτο.
Φυσικά, αυτή η κατηγορία του Μπύθουλα δε διαβάζει Καθημερινή. Διαβάζει μενού από σουβλατζίδικα και πίνει μπύρα Άμστελ κουτάκι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου