 |
| Μην το πιείτε, λουστείτε! |
Ή πάλι, εκφράσεις του στιλ : "Εύχομαι να έχω λάθος στην ερμηνεία μου, αλλά δυστυχώς έχω τόση εμπιστοσύνη στην Google και στη μεθοδολογία της, που δεν μου αφήνουν περιθώρια για αμφιβολίες." δε νομίζω ότι τιμάνε έναν άνθρωπο, που πλασάρεται ως σύμβουλος επιχειρήσεων. Αποκαλύπτει μια ποιότητα ανθρώπου, ο οποίος με την πρώτη ευκαιρία θα αποποιηθεί την όποια ευθύνη και θα τα φορτώσει οπουδήποτε αλλού είχε "τόση εμπιστοσύνη" νωρίτερα. Στην χειρότερη μπορείς να τον κατηγορήσεις για αφέλεια και να τον παρηγορήσεις. Τι φταίει αυτός που η γνώμη του ήταν μια μαλακία και μισή; Φταίει η Google, φταίει το Χρηματιστήριο Αθηνών, φταίει ο Χατζηπετρής. Άσε, που δείχνει ψευδο-ταπεινότητα του πούτσου: μακάρι να κάνω λάθος, αλλά τελικά έχω δίκιο. Ωραίος τύπος, ν' ανοίξεις διάλογο μαζί του.
Τέλος πάντων, ετούτος ο Δρυμιώτης δεν έχει απαραίτητα άδικο σε ό,τι επισημαίνει. Αποτυγχάνει, ωστόσο, στη μέθοδο που χρησιμοποιεί και, με τον τρόπο αυτό, χάνει την αξιοπιστία του και την καλή μας προαίρεση, αφού μοιάζει περισσότερο για τυχοδιώκτης της σκέψης κι αρπα-κόλλας. Γιατί, δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν. Είτε ο αρθρογράφος έχει απόλυτο δίκιο, αλλά αποτυγχάνει στα σημεία, καθώς τα επιχείρηματά του μοιάζουν ελλιπή, επιφανειακά κι ανεπεξέργαστα (σίγουρα, όχι εξαιτίας χώρου, καθώς καταναλώνει σχεδόν μια στήλη για ν' αραδιάσει τα στατιστικά της Google), είτε ο αρθρογράφος έχει άδικο, οπότε κλάφτα Χαράλαμπε. Καταλήγουμε, να λέμε καμιά μαλακία για να περνά η ώρα. Αλλά δε θα με απασχολήσει διόλου αν ο τύπος έχει δίκαιο ή άδικο, αλλά γιατί αδυνατεί να γίνει πειστικός. Για να δούμε τα βασικά σφάλματα συλλογιστικής ή μεθοδολογίας...
Αλφα) Λέει κάπου: "Πρώτα-πρώτα πρέπει να εξηγήσουμε πώς καταλήγει η Google σε αυτά τα συμπεράσματα. Ακολουθεί μια εξαιρετικά πολύπλοκη διαδικασία, ώστε τα αποτελέσματα να είναι αντιπροσωπευτικά για κάθε χώρα. Πλήρης εξήγηση της μεθοδολογίας για τη δημιουργία των Google Trends υπάρχει στο https://support.google.com/trends/answer/4365533?hl=en".
Πρώτο φάουλ. Ο παραπάνω σύνδεσμος δε δίνει σε καμία περίπτωση μια "πλήρη εξήγηση της μεθοδολογίας", αλλά 2-3 υποδείξεις, εκλαϊκευμένες και λιτές, σε καμία περίπτωση κατάλληλες για κάποιον που θέλει ν' αντιληφθεί πέντε πράγματα για την "εξαιρετικά πολύπλοκη διαδικασία". Αν το παραπάνω post-it ψυγείου, φαντάζει στον κο Δρυμιώτη "πλήρης εξήγηση", ειλικρινά τρέμω και υποκλίνομαι μπροστά στη συμβουλευτική του δεινότητα.
Παντελώς αδύναμη, λοιπόν, η πρώτη προσπάθεια, να πεισθούμε για την ισχύ των μεθόδων της Google, όχι γιατί δεν υπάρχουν, αλλά γιατί ούτε πλήρεις φαντάζουν, ούτε φοβερά πολύπλοκες, αλλά πρόκειται για εύλογες προφυλάξεις και μεθοδολογίες, τις οποίες κάθε άνθρωπος με στοιχειώδεις γνώσεις στατιστικής θ' ακολουθούσε. Δε μας λύνεται καμία πιο "ψαγμένη" απορία, όπως αυτή που θα εκθέσω αργότερα και η οποία είναι ζωτικής σημασίας για την ερμηνεία των αποτελεσμάτων. Κι εδώ τίθεται ένα σοβαρό ερώτημα: αν υποθέσουμε ότι η Google δεν ερμηνεύει, αλλά συλλέγει στοιχεία, μας υποστηρίζει τότε με τα εργαλεία εκείνα, που θα διευκολύνουν τη δική μας ερμηνεία; Προσωπικά οφείλω ν' απαντήσω αρνητικά, καθώς στο μοναδικό ερώτημα, που έθεσα, απέτυχε να με διευκολύνει.
Εδώ ο κος Δρυμιώτης ή βλέπει κάτι που δε βλέπω (δεν ειρωνεύομαι), αλλά δε γουστάρει να μας το πει (κίτρινη κάρτα), ή βλέπει ό,τι θέλει να δει, ντολμαδάκια γιαλαντζί (κόκκινη κάρτα και άντε γεια!).
Βήτα) Πάμε τώρα στο πιο κρίσιμο σημείο, εκείνο δηλαδή που κάνει τον εν λόγω κύριο να διαρρηγνύει τα ιμάτιά του και να εκτοξεύει πύρινους λόγους εξ' άμβωνος, δηλαδή : η κατάντια της σημερινής νεολαίας, η αμορφωσιά και μπλαμπλαμπλα. Πράγματι, ίσως και λόγω της ευαισθησίας μου περί των αστρονομικών, έκανε και σε μένα εντύπωση το γεγονός ότι ο όρος " έκλειψη " ήταν στην πρώτη δεκάδα των αναζητήσεων, ως προς τη σημασία. Στο σημείο αυτό, δημιουργήθηκε κι η βασική μου απορία. Ας δούμε, λοιπόν, γιατί η Google αδυνατεί να με πείσει. Ας δούμε γιατί θα όφειλε να είναι περισσότερο περιγραφική, ως προς τα συλλεκτικά της εργαλεία, ώστε να μην καταντήσουμε κι εμείς γραφικοί ιεροκήρυκες, τύπου Δρυμιώτη.
Η απορία μου, λοιπόν, ήταν πολύ απλή. Πώς ακριβώς η Google ξεχωρίζει ΤΑ ΚΙΝΗΤΡΑ της αναζήτησης ενός όρου; Γιατί - κι εδώ σκέφτηκα πολύ προσωπικά - την περίοδο που γελούσε και το παρδαλό κατσίκι με τις υπουργικές οδηγίες περί αποφυγής προαυλισμού, είχα αναζητήσει κι εγώ τη λέξη "έκλειψη", όχι προφανώς για να διαφωτιστώ ως προς την ερμηνεία της, αλλά για να ενημερωθώ ως προς τον κοινωνικό της αντίκτυπο. Αναρωτήθηκα, λοιπόν, αν η Google συμπεριλάμβανε εκ παραδρομής ανθρώπους και αναζητήσεις, σαν τη δική μου, στις μετρήσεις της (κάτι που θα ήταν σφάλμα) ή τις φιλτράριζε με κάποιο τρόπο και κρατούσε ακριβώς εκείνες, που αποσκοπούσαν στην αναζήτηση της σημασίας του όρου. Με προβλημάτισε ο τρόπος, που θα μπορούσε να το επιτύχει αυτό. Μήπως, για παράδειγμα, καιροφυλακτούσε να δει πώς θα διαχειρστιώ τα αποτελέσματα της αναζήτησης; Αν, δηλαδή, προτιμούσα τη Wikipedia από την Καθημερινή, ίσως το εκλάμβανε ως κίνητρο αναζήτησης σημασίας. Φυσικά, ούτε αυτό το τελευταίο καλύπτει τις ερμηνευτικές μας προθέσεις, στο βαθμό που μπορεί κανείς να αναζητήσει τον όρο "έκλειψη" όχι για να ενημερωθεί ως προς τη φύση του φαινομένου, παρά για διάφορες παράπλευρες λεπτομέρειες γύρω από αυτή, φωτογραφίες, γραφικά, animation, συνδέσμους, κτλ.
Ως προς αυτό, ούτε οι "πλήρεις" εξηγήσεις του Δρυμιώτη αναφέρουν οτιδήποτε, ούτε ο σύνδεσμος των Google Trends για την Ελλάδα βοηθά ή κατευθύνει προς κάποιο συμπέρασμα. Η αντίστοιχη στήλη, στον προηγούμενο σύνδεσμο, τιτλοφορείται "Τι σημαίνει...", ωστόσο κι επειδή οι όροι που ακολουθούν παρατίθενται μονολεκτικά, σε κανένα σημείο δε δίνεται διευκρίνηση αν η αναζήτηση έγινε, όμοια, μονολεκτικά ως "έκλειψη" ή στην πληρότητά της "τι σημαίνει έκλειψη". Η διαφορά είναι, προφανώς, τιτάνια και φέρνει τα πάνω κάτω, στις ερμηνευτικές μας προσεγγίσεις. Η σύγχυση γίνεται ακόμα μεγαλύτερη, όταν διαπιστώσει κανείς ότι στα αντίστοιχα Trends για τις ΗΠΑ , στην αντίστοιχη στήλη "What is..." οι ερωτήσεις είναι εκφραστικά πλήρεις πχ. "What is Brexit". Άρα τι; Είτε η Google τα έκανε κουλουβάχατα, είτε ακολούθησε μια διαφορετική προσέγγιση, πιθανότατα προσαρμοσμένη στα ελληνικά πρότυπα, αλλά για την οποία κανείς δε νοιάζεται να μας ενημερώσει. Δίχως την οποία, όμως, οποιαδήποτε προσπάθεια ερμηνείας ή εξαγωγής συμπερασμάτων, κινδυνεύει να αποτύχει παταγωδώς.
Κι έπειτα λέω, μα ναι ρε συ! Ακόμα κι εγώ όταν ψάχνω κάποιον όρο στα αγγλικά, το πιο συχνά (ή άντε 50-50) ξεκινάω με "what is", ενώ στα απλά ελληνικά πετάω τον όρο χύμα, στη φόρμα της αναζήτησης. Σα να μην έφτανε αυτό, θυμήθηκα επιπλέον ότι δεν έχω γνωρίσει ούτε έναν άνθρωπο, ο οποίος να 'χει ψάξει κάτι μπροστά μου και να ξεκινάει με τη φράση "τι είναι...". Όλοι μα όλοι, όσοι γνωρίζω, μικροί, μεγάλοι και μεσαίοι, πετάνε τις λέξεις χύμα στη φόρμα της Google και μετά σερφάρουν στα αποτελέσματα. Σκέφτομαι, λοιπόν, αυτή την (πιθανή) διαφορά νοοτροπίας, μεταξύ των Αγγλοσαξόνων και των Ελλήνων, ως προς τη διαδικτυακή τους συμπεριφορά - ή ακόμα και τη δική μου, όταν άλλοτε σκέφτομαι στ' αγγλικά κι άλλοτε ως Έλλην - και αδυνατώ να καταλάβω πώς τα ζυγίζει η Google όλα αυτά, μες στο μυαλό της. Το λοιπόν; Για ποιους λόγους, ο κάθε νοματαίος πληκτρολογεί ό,τι του κατεβάσει η γκλάβα; Ποιος ξέρει να μας το εξηγήσει αυτό; Πού; Πώς; Πότε και γιατί;
Το άρθρο του λεγάμενου στην Καθημερινή ούτε ξώφαλτσα δεν αγγίζει τέτοιου είδους απορίες, ούτε φυσικά και τα links που παραθέτει. Αλλά παρά την γκρίζα ζώνη, μέσα στην οποία κολυμπάμε, τρέχει σαν την πορδή να προδικάσει το συμπέρασμα, μη χάσει το copyright της σοφίας. Δεν εικάζει πως, δεν ανησυχεί μήπως, δεν κρατάει μια πισινή μπας και... είναι απόλυτα βέβαιος. Όπως κάθε ανόητος, φυσικά. Γι' αυτό σε λέω, άσε τη συμβουλευτική κι άντε παιδί μου γίνε ψαράς, όπου το να λες μπαρούφες και να κάνεις το τόσο... ΤΟΟΟΣΟ είναι και προτερήματα!
Ε Π Ι Λ Ο Γ Ο Σ
Ο γραφικός αρθρογράφος, όμως, δεν εξαντλείται από την "έκλειψη"! Ο εγκέφαλός του αγκομαχάει και γρονθοκοπιέται, χωρίς σταματημό, από τα απανωτά ερωτήματα. Καλά, λέει, Λατινικά δε μαθαίνουν οι νέοι στο σχολείο, μια ξένη γλώσσα όμως; τι διάολο; Αυτό το "Annus Horribilis", του 'χει κάτσει και τούτο στο λαιμό! Μα ως κι αυτό πρέπει να ψάξουν; κλαψουρίζει ο γράφων. Τόσο άχρηστοι πια, αυτοί οι νέοι;; Ας του θυμίσουμε, ωστόσο, στο σημείο αυτό - μπας και ηρεμήσει - ότι οι περισσότεροι νέοι μαθαίνουν κυρίως Αγγλικά, μια όμορφη και πρακτική γλώσσα στην οποία, δυστυχώς, ετούτο το "Annus" δεν παραπέμπει ακριβώς εκεί που θα ευχόταν - ίσως περισσότερο εκεί που τον έχουμε εμείς γραμμένο.
 |
| Ποιος αγοράζει όμως, είναι ένα θέμα... |
Καταρχάς, βλέπουμε κι εσένα που είσαι μορφωμένος, ρε φίλε, τι κοτσάνες μας αραδιάζεις, μία μετά την άλλη. Είτε έτσι, είτε γιουβέτσι, η κοτσάνα ζει και βασιλεύει, απ' όσο αντιλαμβάνεσαι. Γιατί αρθρογραφούν οι μέτριοι, σαν και του λόγου σου, που το παίζουν καμπόσοι, δίχως την παραμικρή ταπεινότητα του γνήσιου ερευνητή, αλλά με την σιγουράντζα εκείνη του ιεραπόστολου, που θα περάσει μια βόλτα χορτάτος, κατά τις δώδεκα παρά τέταρτο, να μας φέρει το Άγιο Φως. Κατά δεύτερο λόγο, είμαι 43 χρονώ γαϊδούρι και μέχρι τώρα δεν έχω δει να κανακεύει ποτέ, κανείς τους νέους. Ρε συ, πού τις βλέπει ο τύπος, όλες αυτές τις παπαριές; στο Δελτίο των Οκτώ;; Τι εισέπρατταν οι νέοι, μια ζωή, και τι συνεχίζουν να εισπράττουν, το ξέρουν πολύ καλύτερα όσοι ενδιαφέρονται πραγματικά γι' αυτούς και τους συναναστρέφονται : απαξίωση, κάθε μορφής ηλίθια κριτική από κομπλεξικούς-ανέραστους-αγάμητους, απαγορεύσεις, ενοχικότητα, ευνουχισμό και πάει λέγοντας. Κι έρχεται ο Δρυμιώτης κι ο κάθε Δρυμιώτης, ο άσχετος κι ο φαφλατάς, να μας μιλήσουν για τη νεολαία. Δε μας χέζεις ρε Νταλάρα;;
Αν είχε κανείς επιφυλάξεις ότι, τελικά, πρόκειται περί Καραγκιόζη (και ζητώ συγγνώμη απ' τον τελευταίο, αν και πρόσωπο φανταστικό), αποδεικνύεται περίτρανα κι αναφανδόν στην κατακλείδα του: "Τώρα όμως της δίνουμε τη χαριστική βολή με την αριστερή ιδεοληψία που διακατέχει την κυβέρνηση". ΕΕΕ; ΤΙ;; ΠΩΣ;;; ΤΟ Α-Σ-Χ-Ε-Τ-Ο ;;;!!! Ό,τι να 'ναι, πραγματικά! Το άρθρο του δεν ήταν στιγμή πολιτικό, αλλά τη σπόντα του, λίγο πριν κλείσει η πόρτα, την ξερνάει σα γεροντοκόρη παρθενοπιπίτσα. Θέλει η πουτάνα να κρυφτεί κι η χαρά δεν την αφήνει. Πάρ' τα στη μούρη ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ!! Δρυμιώτης - Κυβέρνηση: 1 - 0. Κομπλεξισμός και τρικυμία εν κρανίω, άριστα συνταιριασμένα σ' ένα αρμονικό σύνολο...
Στο τέλος, παραθέτει και 2-3 τσιτάτα μεγάλων: Nelson Mandela, George Washington Carver, Malcolm X. Και τώρα το 'σωσε! Γιατί έτσι το 'χουν συνήθειο οι ανάξιοι, να επικαλούνται συχνά τους ικανούς, μήπως και περισώσουν κάτι από τα σάπια τους, μήπως φανούν μεγάλοι οι ίδιοι. Όχι κύριε! Αν καρφιτσώσεις μια ατάκα του Μαντέλα σε μια κουράδα, δε γίνεται η κουράδα Μαντέλα. Μα κάπου έχετε κι εσείς δίκιο κύριε, καθώς υπάρχει όντως κάτι σάπιο στην Ελληνική Κοινωνία. Δεν είναι άλλο, ωστόσο, από τους δήθεν και τις μετριότητες, που μας έχουν περικυκλώσει κι έχουν κατακλείσει κάθε πόρο αναπνοής της κοινωνίας. Τις μετριότητες, που δεν έχουν την παραμικρή επίγνωση της μετριότητας κι ούτε έστω μια τζούρα ταπεινότητας, που ανοιγούν το στόμα και συμβουλεύουν ως κήνσορες, που κραδαίνουν το δείκτη και κυβερνούν. Αυτή τη σαπίλα, δυστυχώς, ούτε κι η Google δεν είναι ικανή να την ξετρυπώσει.
