Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2018

O,τι έχετε ευχαρίστηση ....

Αν είναι κάτι που σιχαίνομαι - εκτός από τις μπάμπιες - είναι η ζητιανιά και η μιζέρια. Η ζητιανιά και η μιζέρια δεν είναι - συνήθως - αναπόφευκτες καταστάσεις ενός ατυχούς βίου ή ανάγκες πραγματικές - όπως λανθασμένα τσιμπάμε το δόλωμα οι περισσότεροι - καθώς οι άνθρωποι με αξιοπρέπεια προτιμούν να τους κοπεί το χέρι, παρά να το απλώσουν. Η κλάψα είναι γνήσιο χαρακτηριστικό πορτοφολιών, με συμπτώματα βαρυστομαχιάς, κι ατόμων που κάποτε «την πιάσαν την καλή» μα τώρα δεν είναι πια τόσο καλή, όσο παλιότερα. Άλλοι, πάλι, γυρεύουν να «βγάλουν τα σπασμένα» ή - πιο τίμια - γουστάρουν χαρτζιλίκι. Αυτό το προηγούμενο, να βγάλουμε δηλαδή τα σπασμένα, είναι πολύ της μοδός στις μέρες μας και, μάλιστα, παγκοσμίως. Η κλάψα είναι πολύ «in», γιατί ο καπιταλισμός πιθανότατα εκτός από το «αόρατο χέρι», έχει και κάποιο αόρατο κρομμύδι κι είναι όλοι πολύ συγκινημένοι με την Κρίση. Θα μου πεις, τώρα : πότε δεν ήταν η κλάψα στο προσκήνιο; Πόσα χρόνια ήταν που φάγαμε στη μάπα τη δακρύβρεχτη ιστορία της Wikipedia, που δεν είχε λέει να ταΐσει τα παιδιά της ή να πληρώσει το ρεύμα για τους servers και δεν ξερω-γω ποια άλλη πληγή του Φαραώ;; Συμβαίνει ακόμα και σε μεγάλες εφημερίδες, όπως για παράδειγμα η Guardian και η Washington Post. Αν έχεις την ατυχία να πέσεις στη φάση που τραβάνε ζόρια, πρέπει να υποστείς όλη εκείνη την πρόβα τζενεράλε «ασήμωσε» της τυπικής τσιγγάνας και, τέλος πάντων, οτιδήποτε να βγει όπως-όπως κι ο αυριανός εσπρέσο.

Υπάρχει, να πούμε, μια ολόκληρη γκάμα από παρόμοιους καραγκιόζηδες. Ας πάρουμε, ως επόμενο παράδειγμα, όλους εκείνους, που σε υποχρεώνουν ν' απενεργοποιήσεις τους ad-blockers, ειδάλλως τρως πόρτα από το γαμάτο site τους ∙ τόσο γαμάτο, ώστε αξίζει για χάρη του, να φας στη μάπα όλη τη διαφημιστική σαβούρα. Αυτή είναι η πλέον σύγχρονη επιχειρηματική μαγκιά, τελευταίας τεχνολογίας, που τη σπουδάζουν φυσικά και στα κολέγια. Οι άνθρωποι τούτοι δεν έχουν, προφανώς, πάρει χαμπάρι τι συμβαίνει στο διαδίκτυο, γιατί από πορτοκαλιές βρωμάει ο τόπος. Ο εγκέφαλός τους λειτουργεί ακόμα με Netscape Navigator. Μιλάμε για τον τύπο του κλασικού κουραδόμαγκα, που περνά τα πάντα για κτήμα του. Το να μη γουστάρει κανείς το πώς διαχειρίζομαι τον προσωπικό μου browser είναι το ίδιο σα να μου υπαγορεύει (ή να μου απαγορεύει) ο ANT1 να χαμηλώσω τη φωνή στην τηλεόρασή μου. Άμα δε γουστάρεις, να το κλείσεις το ρημάδι. Να γίνεις συνδρομητικός. Ν' αποτρέψεις, επίσης, να βάζουν συνδέσμους στ' όνομά σου. Εγώ προσωπικά δεν είχα καμιά κωλοκαούρα ν' ασχοληθώ μαζί σου. Η κρούση συνέβη κατά 95% από ατυχία ή αστοχία κι εν τη ρύμη του surfing, που λένε. Έτσι βρίσκεται κανείς, από το πουθενά, να λογοδοτεί στον κάθε ανεπρόκοπο, που 'χει το θράσος να του κουνά το mouse και να του δίνει όρντινα τι θα 'χει ενεργό και τι όχι, στον περιηγητή του. Αν επιθυμείς να είσαι δημόσιος, κάπως θα πρέπει να ανέχεσαι εσύ το δήμο κι όχι ο δήμος εσένα. Αλλιώς, πίσω στο καυκαλό σου, γυμνοσάλιαγκα. Στο κάτω-κάτω, εσύ είσαι εκείνος που 'χει ανάγκη τα ευρώ μου. Ψάξε να βρεις τρόπους να με πείσεις, αντί τρόπους να μ' εκνευρίσεις ή να μ' εκμεταλλευτείς.

Λες και δε μας έφταναν, δηλαδή, όλες εκείνες οι βλακώδεις, νομικές αποδοχές και τα αμέτρητα κλικ στα οποία πρέπει να προχωρούμε, κάθε τρεις και λίγο, για να σερφάρουμε σαν άνθρωποι, χρειάζεται να υποστούμε, επιπλέον, κι όλη την ασυνάρτητη, καταναλωτική παρέλαση, που μολύνει την αισθητική και την υπομονή. Ο αυθορμητισμός - μα και το ίδιο το νόημα - της πλοήγησης, έχει χαθεί ανεπιστρεπτί, αν απαιτούνται κατά μέσον όρο τρία κλικ σε κάθε καινούργιο σύνδεσμο: θες cookies; θες ειδοποιήσεις; θες newsletters; θες να κατεβάσεις την εφαρμογή μας; θες να κάνεις τη σελίδα μας home page; θες να συνεχίσουμε να σου στέλνουμε ενημερώσεις; Ετούτη η ιστορία με τα cookies πρέπει ν' αποτελεί τη μεγαλύτερη νομική κωμωδία του αιώνα, για τον απλό λόγο ότι ο χρήστης δεν έχει το παραμικρό δικαίωμα άρνησης, πέρα δηλαδή απ' το να κλείσει τη σελίδα - πάλι καλά κι ευχαριστούμε. Μπορείς μόνο ν' αποδέχεσαι ή να ζητάς περισσότερες πληροφορίες. Θέλετε π.χ. να σας γαμήσουμε στο ξύλο; (α) Ναι, αποδέχομαι (β) Θέλω περισσότερες πληροφορίες - π.χ. πρώτα θα με δείρετε ή πρώτα θα με γαμήσετε;

Μη μ' αρχίσετε τώρα τις αμπελοφιλοσοφίες, πώς κάθε browser έχει ρυθμίσεις και τα σχετικά. Δεν έχω καμία υποχρέωση, ούτε και όρεξη, να κάθομαι να ρυθμίζω ένα-ένα ποια site αποδέχομαι και ποια μου βρωμάνε. Αντ' αυτού, μπορούμε απλά να θεωρήσουμε σα νομικό καθεστώς ότι πλέον δεν υπάρχει site, που να μην αποθηκεύει κάτι στον υπολογιστή σου - ούτε καν το blog της θείας Κατίνας με τις συνταγές - και να προχωρήσουμε πια σε αυτή τη βάση. Λες κι είχαμε και στο χωριό μας cookies. Δεν είχαμε. Κουλουράκια τα λέγαμε. Ή λες κι ο μέσος χρήστης έχει καμιά ιδέα τι είναι αυτό που τελικά αποδέχεται, κάθε φορά που πατάει ΟΚ. Απλά το πατάει αψήφιστα, προκειμένου να κάνει τη δουλειά του. Και πάνω σ' όλα τούτα, λοιπόν, έρχεται να προστεθεί κι η υπαρξιακή κωλοκαούρα του κάθε ανώμαλου: κλείσε μου τον ad-blocker, δώσε μου ένα ευρώ, κάνε μου like, πάτα το πράσινο κουμπάκι, ξύσε μου λίγο τη μασχάλη και δε συμμαζεύεται.

Τέλος πάντων. Θα ήθελα να μιλήσω και για την άλλη τακτική, που δεν είναι ζητιανιά, αλλά ξεκάθαρη κλεψιά, μα θα ξημερώναμε στη φλυαρία: μιλώ για τούτο το απροκάλυπτο θράσος να γράφεται κανείς συνδρομητής - οπουδήποτε online - κι αυτοί να του τραβάνε τη συνδρομή τον κάθε μήνα, εξ' ορισμού και αυτομάτως! Δίχως αναιρετική επιλογή, άλλη από την ξεγγραφή, και δίχως ειδοποίηση! Όπα και μπάστα, Φραουλίνο (άσχετο)! Μας έχετε, που μας έχετε γαμήσει στα e-mails για ψύλλου πήδημα, μια ειδοποίηση πληρωμής θα σας έπεφτε ο κώλος να τη στείλετε; Μπορεί εγώ να μη θέλω αυτό το μήνα, ρε αδερφέ! Μπορεί, όμως, να θέλω τον άλλο. Μπορεί να θέλω μόνο τους ζυγούς μήνες ή τους μήνες, κατά την ακολουθία Fibonacci. Τι ζόρι τραβάτε; Το 'πα σ' ένα φίλο και με κοίταγε μ' εκείνο το βλέμμα της συγκαταβατικής ανωτερότητας. Βέβαια, εκείνος βγάζει 5 χιλιάρικα το μήνα, όταν εγώ το σκεφτόμουν μια βδομάδα να γραφτώ, για ένα φεγγάρι, στο spotify και στο scribd ταυτόχρονα.

* * *

Μα είναι κατά βάθος κάτι άλλο, που μ' έχει αποτελειώσει τον τελευταίο χρόνο, και είναι η αφορμή που γράφω. Παλιότερα και πριν αποφασίσω ν' απέχω απ' τα φυλετικά σχόλια, θα το θεωρούσα κάτι σαν τον ορισμό της γυφτιάς. Ευτυχώς, το ελληνικό λεξιλόγιο είναι αρκούντως πλούσιο για να αποζημιώσει το νέο κι ανώτερο ήθος μου : μερικοί άνθρωποι λοιπόν είναι απίστευτα τσιφούτηδες, κακομοίρηδες, καρμίρηδες, μίζεροι, κλαψομούνηδες (όπα, τούτο είναι σεξιστικό!), ταλαίπωροι, μικρόψυχοι, στενόμυαλοι, κοντόφθαλμοι και πάει λέγοντας. Είναι, λοιπόν, μια ξεχωριστή κατηγορία καρμιριάς, που κυκλοφορεί στο ελληνικό διαδίκτυο και, ειλικρινά, μας έχει κάνει τα συκώτια τούμπανα. Κι επειδή δεν έχουμε πολλά συκώτια, φαντάζομαι καταλάβατε πως πρόκειται για φράση αλληγορική. Ο χειρότερος τύπος ζητιάνου λοιπόν - ή μάλλον ζήτουλα - είναι ο θρασύς. Είναι ο ζήτουλας που δε μπορείς να τον αποφύγεις, αλλάζοντας στενό, γιατί εμφανίζεται παντού και διαρκώς με το χέρι τεντωμένο, όποιο στενό και να διαλέξεις, σα τον πανταχού παρόντα Ντρούπι της Warner. Αυτός επίμονος ζήτουλας στην Ελλάδα ονομάζεται Lexigram και μας τα 'χει κάνει να!

Προσωπικά, έχω την ατυχία να είμαι από τους ψυχωτικούς εκείνους, που προκειμένου να γράψουν δυο προτάσεις, θα μπουν και 50 φορές στη Google, γιατί δεν είναι σίγουροι για το 'να ή για τ' άλλο. Αλγεβρικές εξισώσεις τα βήματά μας και τα λοιπά. Ρε φίλε, δεν είναι να τολμήσεις να ψάξεις άγνωστη λέξη, συνώνυμο, πτώση ή κλίση και τσουπ! νάσου σαν την πορδή η Lexigram. Φάντης μπαστούνι, πρώτος σύνδεσμος πίστα. Δε λέω, έχουν κάνει πολύ καλή δουλειά στο να σου σπαν' τα νεύρα. Γιατί, τώρα, τι πιο συνηθισμένο, από 'κείνο το καταραμένο δάχτυλο - πανάθεμά το - που πατά αυτoμάτως το πρώτο link, που θα του κάτσει; Αν δεν έχεις τύχη να σου κάτσει πρώτα κανα Βικιλεξικό - ή ό,τι άλλο αξιοπρεπές - οι πιθανότητες, κατόπιν, είναι συντριπτικά εναντίον σου. Έτσι και ως δια μαγείας (μαύρης), γίνεται η γνωριμία του ανύποπτου χρήστη με τον ιστότοπο της Lexigram.

Με τις διαφημίσεις απενεργοποιημένες

Με τις διαφημίσεις ενεργοποιημένες

Τώρα, ο θεός να το κάνει ιστότοπο, ετούτο το μπακάλικο της Ελληνικής. Προσοχή: μπακάλικο ως προς τη νοοτροπία, όχι ως προς το υλικό που προσφέρει, το οποίο - όσο μπορώ να κρίνω - φαίνεται περισσότερο κι από επαρκές. Το θυμάμαι, δηλαδή, από τότε που μας ρίχνανε και κανά ξεροκόμματο γνώσης. Είδατε που είμαι ακριβοδίκαιος; Γιατί εδώ δε θα σας πω, ότι δεν αξίζει να πλερώσετε στη Lexigram τα 5 ή 7 ψωρόφραγκα, αλλά πως τα ψωρόφραγκα ετούτα διακονεύονται με τέτοια ακαλαισθησία, ώστε θα προτιμούσε κανείς να ξοδέψει 100 ευρώ σε λεξικά (ή σουβλάκια), παρά να δώσει μια λίρα κάλπικη στους διαχειριστές του site. Άμα χαζέψεις λίγο την οθόνη, νομίζεις πως βρίσκεσαι σε τίποτα τελε-μάρκετινγκ. Αισθητική δεκαετίας '80 και βγάλε. Τόσα ευρώ εκείνο, τόσα φλουριά το άλλο. Από τη μέρα που αποφάσισαν να πάψουν την αμισθί αφοσίωση - αφού δεν ήταν ποτέ η αγάπη της ελληνικής γλώσσας το κίνητρο, μα το μπαξίσι - σκουντουφλάμε ξανά και ξανά στο χιλιο-γρατζουνισμένο και δακρύβρεχτο μελόδραμα :

«Δυστυχώς η Lexigram δεν μπορεί να συντηρηθεί πια από τις διαφημίσεις.»

Μπα; Τότε, λοιπόν, γιατί συνεχίζει και τις βάζει; Αυτές είναι απορίες. Ή, πάλι, γιατί δεν πάνε να δουλέψουνε ντελιβεράδες, εννοώ οι διαχειριστές; Γιατί, μη χέσω πως είναι τίποτα φουλ-τάιμ απασχόληση, η συντήρηση του site. Τι θέλουνε, να πούμε; Να δουλεύουμε εμείς, κι εκείνοι να συντηρούνται από τον καναπέ τους;

Το τυπικό θέαμα που αντικρύζει ο άτυχος χρήστης είναι βγαλμένο από τους πάγκους των πανηγυριών : τιμούλες, διαφημισούλες και πέρνα κόσμε, όσο-όσο. Η αγυρτεία της Lexigram μπορεί να περιοριστεί στα εξής : (α - ήσσον) δεν πρόκειται για portal της ελληνικής γλώσσας, ήτοι σημαίνει «πύλη», μα για διόδια, αφού δεν προχωράς πουθενά α δε πλερώσεις το αντίτιμο και (β - μείζον) κανένας σύνδεσμος της αναζήτησης δεν αντιστοιχεί σ' αυτό που περιγράφει. Ας πούμε, για παράδειγμα, μια τυπική μου αναζήτηση στη Google, όπως «άγω κλίση», έδωσε τα παρακάτω αποτελέσματα (παραθέτω μόνο τα πρώτα τρία) :


Είναι χαρακτηριστικό, ότι ενώ ο πρώτος κι ο τρίτος σύνδεσμος σε παραπέμπουν ακριβώς εκεί που ισχυρίζονται, η Lexigram αντιθέτως δε «άγει» στο παραμικρό - ούτε καν σε λίγα, ευτελή αποφάγια, έτσι για δόλωμα. Μπορείς, ωστόσο, ν' απολαύσεις για χιλιοστή φορά το κατα-γρατζουνισμένο της βινύλιο. Κι αυτό συμβαίνει για οποιοδήποτε λήμμα της Lexigram. Έχει, με άλλα λόγια, γεμίσει το ελληνικό διαδίκτυο με ένα άχρηστο σκουπιδαριό α-πληροφόρησης και α-συνδέσμων κι όλες οι παραπομπές της λειτουργούν, ξεκάθαρα κι αναφανδόν, ως φορείς της διαφημιστικής της ψωρίασης. Αν ήταν πιτσαρία, μιλάμε, θα 'χε σκοτωθεί πολύς κοσμάκης, στα διάσπαρτα, διαφημιστικά φυλλάδια. Η μόνη σωτηρία, που τα φυλλάδια της Lexigram δε θα 'τανε ιλουστρασιόν και θα γλιστρούσανε λιγότερο. Η παρουσία της Lexigram, όχι μόνο δεν προσφέρει το παραμικρό στην ελληνική γλώσσα, αλλά αποθαρρύνει και τη φυσική, ερευνητική διάθεση του φιλομαθή, παρακωλύοντας την ομαλή λειτουργία του διαδικτύου με βλακείες και σπαταλώντας την υπομονή μας σε εκνευριστικές επαιτείες και επαναφορτώσεις σελίδων.

Πιο κάτω, πάλι διαβάζουμε :

«Για να έχετε μία δωρεάν λέξη την ημέρα θα πρέπει να επιτρέψετε την εμφάνιση των διαφημίσεων καθώς και να μη μπαίνετε από private/incognito mode.»

Αυτό, τώρα, με τη δωρεάν λέξη την ημέρα, είναι η μεγαλύτερη απάτη του αιώνα. Το μόνο που επιτρέπει το λογισμικό τους είναι μια ματιά 0,666 δευτερολέπτων, προτού καλυφθούν τα πάντα από τις επιχειρηματικές επιταγές τους. Μετά δεν μένει τίποτα, πέρα δηλαδή από μια παντελώς άχρηστη οθόνη, να σ' αντικρύζει απαξιωτικά σαν τον τελευταίο τζαμπατζή κι όπως ακριβώς σε λοξοκοιτά ο μικρέμπορας, αφού πάρει πρέφα ότι τόσην ώρα απλά χάζευες στο μαγαζί του και δεν είχες ποτέ την πρόθεση ν' αγοράσεις. Λες πως θα 'πρεπε να χρωστούμε στη Lexigram και χάρη, που επενδύουμε δευτερόλεπτα πολύτιμης και ανεπίστρεπτης ζωής στην παρακολούθηση των αξιοθαύμαστων, επαιτειακών της κλισέ. Το κείμενο κλείνει διθυραμβικά :

«Εάν δεν έχετε κωδικό πρόσβασης, κάντε κλικ για να δείτε τα λεξικά, τα εκπαιδευτικά λογισμικά και τους τρόπους πληρωμής. Η απεριόριστη πρόσβαση και στα 7 λεξικά μας κοστίζει 5 Ευρώ για έναν χρόνο. Με 7 ευρώ ανά έτος παίρνετε και τα εκπαιδευτικά μας λογισμικά του Δημοτικού, της Νέας και της Αρχαίας.»

Σε ένα οποιοδήποτε φυσιολογικό site, όταν σε ρωτούν αν έχεις ή όχι κωδικό πρόσβασης, η επόμενη ερώτηση που έρχεται αξιοπρεπώς και αυθορμήτως είναι αν θέλεις ν' αποκτήσεις. Κι άμα θες, τότε και μόνο τότε, κάθονται και σ' αραδιάζουν τους όρους και τις προϋποθέσεις εγγραφής.  Δε σε πιάνουν με το καλημέρα, να σου ξηγήσουν τ' όνειρο. Αλλά δε χρειάζεται να 'σαι φιλόλογος, για να ψυχανεμιστείς, τ' αληθινά νοήματα και την ξινίλα που 'ναι κρυμμένη ανάμεσα στις γραμμές που προηγήθηκαν και τον τρόπο έκφρασής τους. Οι υποτακτικές και οι προστακτικές πάνε και έρχονται, χαρακτηριστικές της συγκρατημένης αγένειας : «ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ επιτρέψετε», «ΝΑ ΜΗ μπαίνετε», «ΚΑΝΤΕ κλικ». Φοβάται ο τσιφούτης μη του κλέψεις τους κόπους του και τα μερτικά του. Η συναισθηματική φόρτιση είναι ολοφάνερη στον εξασκημένο αναγνώστη : η Lexigram είχε απηυδήσει τόσο καιρό με τους «τζαμπατζήδες», που εντρυφούσαν στους θησαυρούς της δίχως να συνεισφέρουν το παραμικρό και τώρα μας κουνάει το δάχτυλο. Το πρώτο το δικαιολογώ και το δέχομαι, αλλά το σεινάμενο δάχτυλο είναι καιρός να βρει τη ζεστή και σκιερή αγκαλιά, που του αρμόζει.

Ας απολαύσουμε, κλείνοντας, μερικές χαριτωμένες παραλλαγές, ανθρώπων με καλή διάθεση :

«Θα σας παρακαλούσαμε να επιτρέψετε την εμφάνιση των διαφημίσεων, προκειμένου να έχετε πρόσβαση στις δωρεάν προσφορές μας» ή πιο επίσημα «Προϋπόθεση για τη χρήση του site και την παροχή της ημερήσιας δωρεάν λέξης είναι η ενεργοποίηση των διαφημίσεων. Σας ευχαριστούμε για την κατανόηση».

Αντί για «κάντε κλικ για να δείτε μπλα-μπλα τους τρόπους πληρωμής» θα μπορούσαμε να διαβάζουμε διακριτικότερα «Εάν δεν έχετε κωδικό πρόσβασης, πατήστε εδώ, ώστε να ενημερωθείτε για τους όρους απόκτησης και την τιμολογιακή μας πολιτική». Για να μη χέσω, επίσης, εκείνο το σιχαμερό «κάντε κλικ» σ' ένα PORTAL! για την ελληνική γλώσσα!!!

Τέλος πάντων, χόρτασα θάψιμο για σήμερα. Αύριο πάλι. Αλλά θα κλείσω με μια πρόταση. Όχι μόνο, για να δει όλος ο κόσμος, πόσο μεγαλόκαρδος είμαι, μα και γιατί παλιότερα χρησιμοποιούσα τις υπηρεσίες της Lexigram, μάλλον συχνά, κι ήμουν θαρρώ ικανοποιημένος. Συνεπώς, οφείλω να της αναγνωρίσω μια ελάχιστη υποχρέωση. Μια απλή αλλαγή στη δομή του site, λοιπόν, μεταφέροντας αλλού τις τιμολογιακές τους διαθέσεις, κάπου διακριτικότερα, δίχως περιττές επαναλήψεις, να μας ζαλίζουν τα ούμπαλα, θα συνεισέφερε τα μάλα σε μια αξιοπρεπέστερη παρουσία. Επιπλέον, μια κάποια αισθητική διαχείρηση του χώρου, ώστε οι διαφημίσεις να δένουν με το site κομψότερα, παρά να εκτοξεύονται παράταιρες, σα μπαλώματα σε χιλιοφορεμένο κώλο, θ' ανέβαζε το site μια σκάλα απ' το επίπεδο : είχα έναν κουμπάρο που 'ξερε από κομπιούντερς. Τέλος, μια ελάχιστη παροχή - όχι με την ημέρα, που ούτως ή άλλως δε λειτουργεί και ποτέ, εκτός κι αν έχεις μάτι robocop - αλλά με λίγα τίμια στοιχεία για το κάθε λήμμα, αντί για το απόλυτο μηδέν, θα έκανε - τουλάχιστον, στη δική μου μάτια - χιλιάδες φορές δελεαστικότερη την παρουσία της Lexigram κι ίσως - ακόμα και τώρα που 'μαι ξινισμένος - να πειθόμουν, τελικώς, να εγγραφώ στις υπηρεσίες που προσφέρουν, μιας κι ο μισός υπολογιστικός μου χρόνος καταναλώνεται σε αναζητήσεις, που οι μισές πάλι είναι γραμματικές ή λεξιλογικές απορίες.

Αυτά κι ευχαριστώ για την υπομονή σας. Επίσης αν θέλετε, ταπεινοί αναγνώστες, μια δωρεάν λέξη την ημέρα, ξεκινήστε να τη δίνετε πρώτα εσείς, λέγοντας που και που και καμιά «καλημέρα» στους ανθρώπους, που σας αγαπούν και σας νοιάζονται - μα και στους άλλους. Τσάμπα είναι. Α ναι. Αφήστε και 5 ευρώ φεύγοντας...

Υ.Γ. Αδέρφια μου, συγχωρέστε με τον τρελό! Βρε τι 'ναι τούτο το κακό με μένα και δε μπορώ να σταματήσω να γράφω; Μα δε μπορώ και να το βουλώσω, κιόλας, μ' όσα θωρούν τα μάτια μου! Διαβάζει κανείς στην αρχική σελίδα : «Τα ιδρύματα Σταύρος Νιάρχος και Χρήστου Λαμπράκη, εκτιμώντας τα λεξικά και το εκπαιδευτικό λογισμικό, βοήθησαν στην προβολή τους». Μωρέ μπράβο! Και μετά τι έγινε; Σταμάτησαν πια να τα εκτιμούν;; Γιατί όσο να 'ναι, ακόμα και πεθαμένοι, πέντε ευρώ ο Σταύρος κι εφτά ευρώ ο Χρήστος, μπορούνε να τα δίνουν. Άμα, τώρα, λάβει κανείς τον κόπο να τσεκάρει τα κοστολόγια, ώστε να 'χει κανείς διεύθυνση στο internet και χώρο κι εργαλεία για να στήσει έναν ιστότοπο, θα διαπιστώσει ότι μέχρι και το βαφτιστήρι μου μπορεί, με το χριστουγεννιάτικο μποναμά του. Μέχρι κι εγώ έχω site. Κι η κουτσή Μαρία. Σιγά τ' αυγά. Άσε που η δουλειά γίνεται άπαξ και μετά το site απλά τρέχει στο ρελαντί, με κανά service κάθε πέντε χιλιάδες χιλιόμετρα. Μη χέσω, που δε μπορούμε να συντηρηθούμε, χωρίς διαφημήσεις. Εκτός βέβαια κι αν θες το server στο σαλόνι σου.

Αν δε βρωμάει κάτι εδώ, σίγουρα όμως κάτι μυρίζει. Και περισσότερο απ' όλα - όπως ξανάθιξα - η αισθητική τους. Θες οι διαφημίσεις; Θες οι ζωγραφιές; Θες μήπως το λογισμικό τους ; Από την εποχή των κτηνοσαύρων που γράφτηκε, μέχρι σήμερα, ζήτημα είναι να 'χει αγγίξει τον κώδικα χέρι (ή οποιοδήποτε άλλο όργανο) ανθρώπινο. Αγναντεύοντας τα τεράστια, τριδιάστατα κουμπάκια, αναπολείς τα εφηβικά σου χρόνια, τότε που αυνανιζόσουν με Windows 3.1. Πόσα χρόνια ακόμα θα πρέπει να πληρώνουμε, κάτι που γράφτηκε σε Basic, παράλληλα με την προβολή του πρώτου Tron;; Και διαμέρισμα να 'τανε, τόσο καιρό - νισάφι - ένα ρετουσάρισμα θα το 'χε κάμει ο ιδιοκτήτης. Άσε το περιοδικό του «Οργανισμού για τη Διάδοση της Ελληνικής Γλώσσας», που προβάλλεται χάμου-χάμου στη σελίδα και του οποίου το εξώφυλλο είναι αντίδοτο για τις δηλητηριάσεις. Ε λοιπόν, εγώ σας το λέω και σας το υπογράφω : η νέα εποχή για την Ελλάδα θ' ανατείλλει τότε, όταν κάποτε εξαφανιστούν επιτέλους από προσώπου γης ετούτες οι τεράστιες, κακόγουστες, αρχαιοπρεπείς γραμματοσειρές (και οι συγγενείς βυζαντινο-φανείς), οι οποίες παραπέμπουν περισσότερο στο φτηνο-τουρισμό της κλεψάς και στον πολιτισμό του ξεπεσμού, παρά σε ευγενείς προθέσεις ανθρώπων σοβαρών και συναισθηματικά ώριμων. Μήπως όμως να το βουλώσω, επιτέλους;

* ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΙΔΗΣΗ 5/2020

Α το σωστό να λέγεται!! Τη στιγμή που μιλάμε (ή γράφουμε ή μάλλον χθες) η Lexigram μου 'κανε επιτέλους την τιμή ενός ξεροκόμματου απ' τον απύθμενο πλούτο της, όταν από τυχαίο στραβοπάτημα και δίχως να το καταλάβω κουτρουβαλιάστηκα για μία ακόμη φορά στον λατρεμένο ιστότοπο. Μα ω! τι θαύμα! μπροστά μου αντί για σκέτη κλάψα είχα επιτέλους τις κλίσεις της λέξης εκείνης που γύρευα! Να 'σαι καλά καλή μας Lexigram. Λέτε σ' ενάμιση χρόνο να τα καταφέρω πάλι; Λέτε να ελπίσω σε μια νέα εποχή γνώσης και ήθους; Βρήκε η Lexigram επιτέλους προγραμματιστή (γιατί είναι και δυσεύρετοι στην εποχή μας) να συμμαζέψει τους κώδικες του Χαμουραμπί; Ο χρόνος θα δείξει, αλλά καλού κακού ας αγοράσω κι ένα συντακτικό της Αρχαίας. Έτσι, για να 'μαστε αγαπημένοι!